Deze film is onderdeel van ons jubileumprogramma ’50 jaar Focus in 50 films’, waarvoor vrienden en bekenden van Focus de selectie mochten maken. Pulp Fiction is de favoriet van onze programmeur Thomas Fransman. Op vrijdag 7 juni geeft hij een inleiding bij de film.

Bruisende, razendknap gestructureerde, hilarische en heftige gangsterfilm met messcherpe dialogen zoals alleen wonderboy Quentin Tarantino kan maken.

Ondanks een duizelingwekkende chronologie, onnavolgbaar plot en een waanzinnige casting werd Pulp Fiction een enorme hit. De film markeerde de terugkeer van voormalige Hollywoodster John Travolta en de doorbraak van bijrolacteur Samuel L. Jackson. Als niet al te snuggere huurmoordenaars raken de twee verwikkeld in een opdracht die hen boven het hoofd groeit, met veel onbedoelde doden en hilarische dialogen tot gevolg.

Een hysterisch verliefd duo dat overvallen pleegt, de dagelijkse zorgen van twee ‘mob men’, het nymfomane liefje van een gangsterbaas dat bewaakt moet worden en een bokser die zijn wedstrijd heeft verkocht: in zijn hommage aan de Hollywoodpulpfilms van de jaren dertg en veertig schildert Tarantino het gangstermilieu door het oog van de fictie en de strip. Pulp Fiction moet je gezien hebben!

De keuze van… Thomas Fransman

‘Ik vind Pulp Fiction een onversneden meesterwerk. Vanwege de baanbrekende vertelstructuur, de verfrissende audiovisuele stijl, de ongeëvenaarde soundtrack, de ironische, grove maar toch alledaagse dialogen, het spel met genres, en de rijke personages. Maar belangrijker: Pulp Fiction veranderde mijn kijk op film. Opgegroeid met James Bond en spaghettiwesterns en nog nooit gehoord van een Gouden Palm (die de film won in 1994), was Pulp Fiction, die ik zag op video als veertienjarige, een baanbrekende ervaring. Zo kon film dus ook zijn! Vanaf toen ging ik in de videotheek vaker langs de experimentele schappen en werd ik in de wereld van de artistieke film gezogen. En nog steeds, als Pulp Fiction ergens voorbijkomt, blijf ik geboeid kijken en zie ik mezelf daar weer zitten als jongen in een verder lege huiskamer; aan de buis gekluisterd en met open mond kijkend naar een film die het zaadje plantte voor mijn latere carrière.’