Hartverscheurend en aangrijpend drama over een weduwe die als voorwaarde om te kunnen hertrouwen afstand moet doen van haar 12-jarige zoon.

In de eerste helft van de film (getiteld Son) maken we kennis met weduwe Leila, moeder van de 12-jarige zoon Amir en het 2 jaar oude dochtertje Munes in het huidige Iran. Zij kan nauwelijks rondkomen van haar baantje in de fabriek. Het leven is somber en wordt alleen maar somberder als Leila gedwongen wordt een onmogelijke keuze te maken. De buschauffeur Kazem heeft haar ten huwelijk gevraagd, maar hij heeft een dochter van ongeveer dezelfde leeftijd als Amir. Volgens een Iraanse religieuze traditie is het niet toegestaan dat Amir en dit meisje samen in hetzelfde huis wonen. De man eist dat Amir ergens anders gaat wonen totdat zijn dochter is getrouwd. Dat kan echter een paar maanden of misschien wel een paar jaar duren.

In de tweede helft van de film (getiteld Mother) verschuift de aandacht naar de zoon Amir. Een rustige, observerende jongen die voelt dat zijn moeder het moeilijk heeft en de druk op haar enorm is. Leila is trots dat haar zoon stilletjes accepteert dat ze van elkaar worden gescheiden. Maar stilletjes betekent in dit geval ook letterlijk “stilletjes”. Hij verandert in een gesloten kind, vol van woede en teleurstelling. Het offer dat Amir moet brengen is hartverscheurend. Evenals dat van zijn moeder.