De grensgebieden van Irak, Koerdistan, Syrië en Libanon, waar Notturno werd opgenomen, zijn getekend door oorlog.

De geschiedenis van de regio is er een van onderdrukking, invasies, terrorisme, militaire coups, buitenlandse inmenging, corrupte regimes en dictators. Wie er woont, probeert niettemin een normaal leven te leiden, zo goed als dat gaat.

Notturno toont het dagelijks bestaan van een gezin dat slaapt en leeft in één kamer, volgt een eendenjager op zijn nachtelijke kanotocht en legt de voorbereidingen op een toneeluitvoering in een zorginrichting vast. Het zijn vaak serene, soms zelfs humoristische taferelen, maar op de achtergrond klinkt regelmatig geschut. Troosteloze, modderige opvangkampen tonen de nasleep van alle conflicten. Ronduit huiveringwekkend zijn de getuigenissen van jonge kinderen die beschrijven welke gruwelen ze ISIS-strijders zagen begaan.

Gianfranco Rosi (Sacro GRA, Fuocoammare), de documentairemaker die filmt als een schilder, laat de scènes voor zich spreken. Het schitterende camerawerk, vaak bij avond- of ochtendlicht, vormt de rode draad in zijn zoektocht naar menselijkheid.