Een jonge leraar uit Bhutan komt zichzelf tegen wanneer hij van de de hoofdstad naar het extreem afgelegen bergdorpje Lunana wordt gestuurd om les te geven. Vergeleken met zijn meer Westerse leven thuis valt zijn nieuwe primitieve leef- en werkomgeving hem bijzonder zwaar.

Het dorpje in de Himalaya heeft geen elektriciteit, geen schoolboeken en een ernstig gebrek aan luxe schoolspullen. Door de warmte en de generositeit van de dorpsbewoners, leert hij het leven van een andere kant zien en koestert hij de ervaringen die hij eerder zo verguisde.

Deze opmerkelijke film over een afgelegen bergstreek werd, geheel geschoten dankzij de stroom van zonnebatterijen, omdat Lunana net als in de film niet beschikt over de hoeveelheid elektriciteit die nodig is voor een gebruikelijke filmset. Alle acteurs zijn dorpelingen die afgelegen en op grote hoogte leven. Veel van hen hadden voor het filmen nog nooit een film gezien, laat staan een camera. De film werd door Bhutan ingezonden in de Oscar-categorie Beste Buitenlandse Film.