Als het leven je een koffer ijzeren kruizen geeft, poets je ze en verkoop je ze als neonverlicht handelswaar aan goedgelovige medebewoners van je stad. Tenminste, dat doen Gonga en zijn neef Bart in dit levendige speelfilmdebuut van de Georgische filmmaker Tato Kotetishvili.

De missie van het duo om schroot in goud te veranderen, wordt de losse verhaalstructuur van deze stijlvolle film, die kiest voor een op sfeer gebaseerde benadering van de binnenstad van Tbilisi.

Holy Electricity schittert in zijn speelse weergave van de omgeving en eert een gelaagde stad die is bewoond door een groot aantal excentrieke mensen. De dromerige elektronische muziek, opvallend samengestelde cinematografie en af en toe absurde trekjes versterken het idee dat Holy Electricity een ode is aan de kracht van transformatie. Net als de neonverlichte kruizen kiest deze vertederende film ervoor om alles in het leven net een beetje mooier te maken, om de levendigste en lieflijkste versie te laten zien van een metropool die vaak grimmig wordt afgebeeld in meer sobere films. Kotetishvili neemt de realiteit van Tbilisi en maakt er een opmerkelijke fabel van. Daarmee lijkt Holy Electricity te zeggen dat zelfs het meest gewone leven de potentie heeft om fantastisch te worden.