Op dinsdag 17 juni nodigen we je uit voor een avond waarin kunst, politiek en activisme samenkomen. Kunstenaar Julius Thissen presenteert zijn nieuwste werk Bones of Graphene, Skin of Kevlar, gevolgd door een vertoning van de film Orlando, My Political Biography van Paul B. Preciado.

In een tijd waarin het anti-trans sentiment wereldwijd toeneemt en politieke leiders zoals Trump actief rechten van transgender personen terugdraaien, stelt Thissen de vraag: hoe verhouden we ons tot deze dreiging – en hoe houden we hoop levend?

Zijn nieuwe fotoserie Bones of Graphene, Skin of Kevlar toont hybride, beschermde en gemuteerde lichamen – krachtig, symbolisch, soms haast buitenaards. Deze anonieme transgender figuren staan symbool voor de historische veerkracht van de transgender gemeenschap.

Thissen gaat tijdens deze avond in op de actualiteit, met herkenbare voorbeelden voor een breed publiek: van wetten die zelfidentificatie bemoeilijken tot het weren van trans personen uit publieke ruimtes. Hij onderzoekt hoe we deze tijd kunnen begrijpen in het licht van het verleden – en hoe we vooruit kunnen bewegen met verbeelding, weerbaarheid en collectieve kracht.

Deze avond is voor iedereen die zich wil verdiepen in de impact van politieke dreiging op het queer lichaam en leven. Kan kunst functioneren als schild én kompas?

Het project Bones of Graphene, Skin of Kevlar wordt mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, Gemeente Arnhem en MU Hybrid Art House.

Orlando, My Political Biography

Je kunt een dode schrijver natuurlijk niet vragen wat ze vindt van een brief die postuum aan haar gericht is, maar Virginia Woolf zou vast verguld zijn met Paul B. Preciado’s sprankelende en erudiete filmische betoog. Knipogend naar haar baanbrekende roman uit 1928 noemt de transactivist en filosoof zijn filmdebuut Orlando, My Political Biography. ‘Ik leef, ik ben voortgekomen uit jouw verbeelding’, zo vertelt hij haar.

In die verbeelding transformeert een adellijke jongeman van de ene op de andere dag in een vrouw. In onze samenleving is dat transitieproces een risicovolle en moeizame onderneming. De pas vijftienjarige Ruben Rizzi noemt zichzelf daarom nadrukkelijk trans jongen, ter erkenning van zijn geschiedenis. Rizzi is een van de 26 hedendaagse Orlando’s in de leeftijd van acht tot zeventig die, getooid met een barokke witte kraag, hun verhalen vertellen.

Preciado versmelt hun getuigenissen op adembenemende wijze met passages uit Woolfs Orlando. Voor zijn visuele en filosofische verkenning van de transgender ervaring weerstreeft hij niet alleen het binaire denken, maar negeert hij ook de grenzen tussen documentaire en fictie.