Als ik mijn ogen sluit… is een film over de vrouwen en meisjes die de Japanse kampen overleefden en hoe zij hier later in hun leven mee omgingen. De kampen lieten immers grote littekens na, die vaak niet genazen of verdwenen.

Wat hebben de vrouwen en kinderen in de Japanse kampen van Nederlands-Indië meegemaakt, welke wonden en trauma’s heeft dat bij hen nagelaten en hoe zijn zij daar in hun leven mee omgegaan?

De verhalen van de overlevenden werden na de oorlog in Nederland niet gehoord of erkend en dat maakte het extra moeilijk. Ook het feit dat veel mensen weinig weten over deze periode roept gevoelens van woede op en kan opnieuw intense pijn veroorzaken. Als de vrouwen hun ogen sluiten, komen de ‘vergeten’ verhalen bovendrijven. Als kijker kruip je in hun hoofd. Er bestaan weinig foto’s en haast geen filmmateriaal van het leven in de kampen. Wel zijn er door de vrouwen en kinderen in het kamp honderden tekeningen gemaakt.