Laat je betoveren door deze tragikomische zesde speelfilm van de Zweedse cineast Roy Andersson met aandoenlijke tableaux vivants over de schoonheid en banaliteit van het leven.

Geleid door deze stem, zien we de handelingen van de mens en het leven in al zijn banaliteit en grootsheid door een reeks schijnbaar triviale momenten die de pracht van het leven weerspiegelen: een meisje grijpt voor de eerste keer de hand van een geliefde jongen; een vader bindt de veters van zijn dochter in de stromende regen; een jonge vrouw wacht op haar afspraak – maar ook momenten waarin menselijke wreedheid in al haar banaliteit wordt getoond – een man sleept een kruis; een kreupele oorlogsveteraan zit aan de kant van de weg; een vader houdt zijn dode zoon in zijn armen – als de hoorn des overvloeds van het leven zelf.